تحليل گفتگوهاي متني و فرامتني در افسانه هاي عاميانه كرمان

گفتگو در اصطلاح روايت شناسي، به عنوان يك عنصر روايتي، صحبتي است كه در ميان شخصيت ها و يا به طور گسترده تر و آزادانه در ذهن شخصيتي واحد در اثر ادبي صورت مي گيرد. گفتگو به كمك شخصيت ها مي تواند ضمن پيش بردن عمل داستاني در انتقال ذهنيت و افكار نويسنده، راوي و شخصيت ها به مخاطب موثر واقع گردد. لذا در امر واقع نمايي داستان نيز دخالت مستقيم دارد. يكي از گونه هاي روايت، قصه هاي عاميانه است كه از اذهان مردم برخاسته و علاوه بر سرگرمي، به انتقال مفاهيم فرهنگي و آموزه هاي اخلاقي تعليمي بپردازد. عنصر گفتگو در اين قصه ها به كمك دو نيروي تو انشي و كنشي زبان، در واقعي نمودن رويدادها و درگير كردن ذهن مخاطبان تأثير بسزايي داشته است. در اين مقاله سعي بر اين است كه به بررسي اين موضوع از طريق عناصر متني و فرامتني روايت، در پنج قصه عاميانه كرمان بپردازيم.