بررسي نقش زن در اشعار گيلكي شاعران گيلكي سرا بر اساس نظريه ي بازتاب واقعيت

بررسي نگرش هاي مختلف به شخصيت و نقش زن در ادبيات از جايگاه ويژه اي برخوردار است، چرا كه آگاهي از نقش زن در شعر كه نمادي از « زندگي معقول» است، ما را به درك و فهم درستي از نقش و حضور او در اجتماع زمانه ي خويش رهنمون مي كند. نقش زن در شعر گيلكي مي تواند مبين جامعه اي باشد كه او با توجه به رويكردهاي اجتماعي و فرهنگي در آن زندگي مي كند. پژوهش حاضر، با هدف مطالعه نقش زن در اشعار گيلكي به دنبال يافتن پاسخي براي اين پرسش است كه «مهم ترين نقش زن در اشعار شاعران گيلكي سرا بر اساس ساختار جامعه و واقعيت هاي اجتماعي چيست؟» پيكره ي داده هاي پژوهش حاضر به روش كتابخانه اي از ميان اشعار گيلكي محمد بشراء اباذر غلامي و محمد تقي پوراحمد جكتاجي و مسعود پورهادي گردآوري شده و سپس در ارتباط با موضوع مورد بحث، بر اساس نظريه ي بازتاب واقعيت به توصيف و تحليل در آمده است. نگارنده در اين نوشتار نشان مي دهد كه با توجه به اقليم و جغرافياي گيلان، پررنگ ترين نقش زن در اشعار گيلكي در كار خانه و كشاورزي و پس از آن مادرانگي و عشق و دلدادگي است.