تحليل منظومه ليلي و مجنون با تكيه بر نظريه مثلث عشقي استرنبرگ

منظومه ليلي و مجنون نظامي در زمره برجسته ترين عاشقانه هاي پارسي به شمار مي آيد. اين منظومه از لحاظ ناب بودن عشق، همواره زمينه را براي بررسي و تحقيق در موضوع عشق فراهم كرده است. نظريه مثلث عشق استرنبرگ كه به بررسي انواع شيوه هاي عشق ورزي مي پردازد، سه مؤلفه شور، صميميت و تعهد را در ايجاد و بروز انواع عشق مؤثر مي داند. در اين پژوهش با استفاده از اين نظريه، ميزان برخورداري هر شخصيت از مؤلفه ها و نحوه قرار گيري هر يك از آنها در ابعاد عشقي مختلف بررسي شده است. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفي - تحليلي است. نتيجه اين تحقيق نشان مي دهد كه مؤلفه شور در ابتدا در هر دو شخصيت ليلي و مجنون يكسان بوده، اما با گذر زمان در شخصيت ليلي روند كاهشي مي گيرد. همچنين مؤلفه صميميت و تعهد در هر دو شخصيت نمود يافته است، اگر چه تعهد در عشق مجنون سهم بيشتري را به خود اختصاص داده است. در مورد ابعاد عشقي نيز هر شخصيت بعد عشقي خاص خود را تجربه مي كند. عشق مجنون «آرماني» است، اما عشق ليلي نسبت به مجنون از بعد «آرماني» به «رفاقتي مايل شده است. قرار گرفتن شخصيت ها در بعدهاي يكسان، هم پوشي مثلث هاي عشقي ايجاد شده را نشان مي دهد كه بنا بر نظريه بايد پاياني موفق داشته باشد، اما علي رغم انتظار با شكست مواجه مي شود، دليل اين ناكامي را ميتوان به روان پريشي مجنون نسبت داد. اين تحقيق در زمره مطالعات بين رشته اي است و سعي دارد با استفاده از علم روانشناسي منظومه ليلي و مجنون را تحليل كند.