بررسي عدالت جغرافيايي و پايداري در نظام فضايي كشور

تبیین مفهوم عدالت در جغرافیای شهری بر پایه ویژگی منطقه ای شهر، می تواند نگرشی خاص در رابطه با مفهوم عدالت در عصر حاضر باشد كه در این مقاله به ان پرداخته می شود. پایداری شهری از دیدگاه جغرافیا تحقق نمی یابد؛ مگر اینكه رابطه بین شهر و منطقه ای كه شهر در آن مكان گزینی نموده است، رابطه ای پایدار و توسعه آن همساز با محیط باشد. در این مقاله، تمام فضای سكونتگاهی ایران در قالب ۳۰ استان بر اساس دو مدل معتبر تاكسونومی و تحلیل عاملی مورد مقایسه قرار گرفته است. با توجه به داده های به دست امده، نظام سكونتگاهی ایران از توزیع ناموزون فضایی برخوردار است و تهران هم چنان در بین استانهای كشور با فاصله نسبتا زیاد از نظر مقایسه هر دو شاخص تحقیق (مقایسه بر اساس نسبت شاغلان ده ساله و بیشتر به جمعیت ده ساله و بیشتر و ارزش افزوده بخش های مختلف اقتصادی نسبت به جمعیت استانها) قرار دارد.