بررسي تطبيقي زندگي آرماني در اسكندر نامه نظامي و آتلانتيس نو اثر بيكن

اين مقاله بر آن است تا از ديدگاه اصول نظرية هم عرضي توتوسي در ادبيات تطبيقي به مقايسه دو آرمان شهر اسكندرنامه و آتلانتيس نو بپردازد. ضمن بررسي حكومت، مذهب و اصول اخلاقي ارائه شده در اين دو آرمان شهر، نگارندگان اين تحقيق بر اين نكته تأكيد مي نمايند كه در اين دو اثر نظامي و بيكن، كوشيده اند تا نيازهاي اوليه انسان ها را در يك جامعه آرماني ترسيم نمايند. يافته هاي اين پژوهش گوياي اين حقيقت است كه علي رغم تفاوت هاي بسيار در نگاه به مذهب و فرهنگي، نظامي و بيكن معتقدند كه ايمان مذهبي مي تواند بارزترين ويژگي شهروندان در يك بهشت زميني باشد. آنان همچنين بر اين باورند كه پاي بندي شهروندان به اصول اخلاقي و رفتار محبت آميز شان با يكديگر و با بيگانگان پيش نياز جامعه آرماني انسان هاست. نكته جالب توجه ديگر اين كه گرچه در هيچ يك از اين دو جامعه نشاني از قدرت مركزي حاكم براي اعمال نظم يافت نمي شود، مردم از روي ميل باطن از قوانين اجتماعي پيروي مي نمايند.