سبك شناسي تحميديه هاي آثار منثور سلسله نعمة اللهي

پديدآورندگان آثار ادبي در آغاز سخن، به ستايش و ثناي پروردگار و ذكر نعمت هاي الهي تبرك جسته و به روان پيامبر اكرم (ص) و خاندان ايشان درود مي فرستند. اين فرآيند در اصطلاح، تحميديه نام گرفته است. بررسي تحميديه در آثار پديد آمده دوره هاي مختلف تاريخي و يا در ميان آثار نويسندگان با داشتن يك مشرب فكري يا مذهب خاص، منجر به كسب نتايج جالب و كشف ويژگي هاي سبك شناسانه مي شود. در آثار شاعران و نويسندگان، گاهي به ويژگي هاي مشتركي بر مي خوريم كه حاكي از پيروى آن شاعران و نويسندگان از يك روش خاص يا به عبارتي از يك سبك، در پديد آوردن آثار ادبي است. اين وحدت رويه و سبك يكسان در سطوح مختلف زباني، فكري و ادبي قابل تحليل و بررسي است. با مطالعه تحميديه در 128 اثر منثور از عارف و صوفي بزرگ قرن هفتم، شاه نعمة الله ولي كرماني و مشايخ سلسله نعمة اللهي، به منظور يافتن ويژگي هاي سبكي آنها، اين نتيجه حاصل شد كه تحميديه ها غالبا كوتاه و به زبان عربي بوده و در اين ميان، پنج اثر داراي تحميديه مفصل به زبان فارسي است. پس از به دست آوردن بسامد ويژگي هاي تحميديه هاي مورد نظر مشخص گرديد كه برخي از ويژگي هاي مشترك تحميديه هاي ياد شده بيانگر سبكي خاص است. از جمله اين كه عبارات متن، غالبا به نثر مسجع و آهنگين است و در همگي، استناد به آيات قرآن و روايات، فراوان به چشم مي خورد.