بررسي مضامين مرد در اشعار طاهره صفارزاده

طاهره صفارزاده شاعر معاصر به عنوان يكي از شاعران دوره پهلوي و انقلاب اسلامي، اشعاري با مضامين و تصاوير پويايي بر جاي گذاشت. آنچه سبب شد وي به ويژه پس از انقلاب مورد توجه قرار بگيرد پيوند او با انقلاب و همسويي شعر هايش با روحيه مذهبي مردم در آن دوره بود. افكار و عقايد صفارزاده كه در اشعار او تبلور مي يابد نشان از باورهاي عميق او به اعتقادات مذهبي دارد. با وجود اين مرد در اغلب اشعار صفارزاده نمادي از «هوس و اميال نفساني» است. اين مقاله به روش كتابخانه اي به بررسي مضامين مرد در اشعار طاهره صفارزاده مي پردازد و ضمن آن نگرش اين شاعر معاصرزن را باوجود مردسالاري موجود در كشورهاي شرقي تحليل مي كند كه چگونه ويژگي هاي مرد در اين جامعه را به شعر در مي آورد. نگاه تند و منفي او به شخصيت مرد، در اشعار او به چشم مي خورد. نگاهي كه نشات گرفته از شخصيت و رفتار اجتماعي مرد در جامعه معاصر شاعر است اما گاه به خاطر رشادت هاي رزمندگان در جبهه هاي نبر عليه باطل از مردان نوجواني صحبت مي كند گوي سبقت را از همديگر مي ربايند.