بررسي اثر گذاري مولفه هاي دانش بومي بر توسعه پايدار زيست محيطي در منطقه سيستان

هدف از اين مطالعه بررسي اثر گذاري مولفه هاي دانش بومي بر توسعه پايدار زيست محيطي در منطقه سيستان است. داده‌هاي مورد نياز در سال زراعي 1394-1395 از طريق جمع آوري 90 پرسشنامه به صورت نمونه گيري تصادفي در بين كشاورزان منطقه به دست آمد و براي تحليل آماري از رگرسيون احتمالات گسسته لوجيت استفاده شد . يافته هاي حاصل از تخمين مدل نشان داد كه مولفه برخورد با بيماري داراي ارتباط معناداري بر توسعه پايدار زيست محيطي بوده است، از سوي ديگر توانايي توليد به صورت سنتي نيز در اين روش معنادار شده، اما رابطه اي منفي با توسعه پايدار زيست محيطي داشته است، دانش كشاورزان سالمند در برخورد با آفات معنادار شده است و از ديدگاه كشاورزان بر توسعه پايدار زيست محيطي اثر گذار است. همچنين روش تامين آب به صورت سنتي غير معنادار بوده كه دليل اين موضوع را مي توان در مكانيسم هاي جديد توزيع و انتقال آب دانست، به طوري كه با ايجاد و ابداع روش هاي نوين آبياري، روش هاي سنتي مانند غرقاب زمين در اين منطقه از مطلوبيت لازم برخوردار نبوده است. ساير مولفه هاي مورد بررسي در اين پژوهش نسبت به تأثير گذاري بر توسعه پايدار زيست محيطي در توليد محصولات كشاورزي معنادار نبوده اند. از اين روي بررسي نيازهاي اساسي در زمينه هاي تلفيق تكنولوژي مناسب با شرايط زيست محيطي ضروري به نظر مي رسد.