نقد روش شناسي دو مقاله علمي - پژوهشي در حوزه عرفان پژوهي با موضوع درد

روش شناسي، نگرش انتقادي و تحليلي نسبت به فرآيند عمومي انجام يك تحقيق است كه امروزه به عنوان يكي از اصولي ترين روش هاي نقد در علوم انساني به كار گرفته مي شود. به اين مقاله بر آن است تا با اين روش علمي به بررسي و نقد دو مقاله نا هم طراز (قوي و ضعيف) از جهت به كارگيري روش هاي پژوهشي بپردازد تا ضمن نقد ظرفيت ها و كاستي هاي اين دو مقاله در تقابل هم، به الگويي كارآمد و علمي نيز براي نگارش مقاله علمي - پژوهشي دست يابد. اين پژوهش با رويكردي تحليلي - انتقادي، ذيل هفت محور اصلي، انجام مي گيرد: «روش انتخاب موضوع مقاله»، «روش تنظيم عنوان اصلي مقاله»، «روش عنوان بندي مباحث داخلي مقاله»، «روش نگارش چكيده مقاله»، «روش مقدمه نويسي در مقاله»، «طبقه بندي، تحليل و پردازش اطلاعات» و «سبك نثر و ويژگي هاي نگارشي، بر اساس بررسي هاي انجام گرفته در مجموع مباحث اين پژوهش، چنين برداشت مي شود كه به رغم وجود برخي كاستي هاي روشمند، مقاله بررسي و تحليل درد و رنج هاي بشري در انديشه مولوي» مي تواند به عنوان الگويي مناسب براي تبيين و تعليم آيين نگارش مقاله علمي - پژوهشي به دانشجويان و محققان معرفي گردد.