ادبيات اعتراض در آثار فرخي يزدي و احمد مطر

مشكلات و درگيري هاي سياسي و اجتماعي اي همچون وجود دولت هاي مستبد و زورگو، دخالت هاي استعمارگران غربي در امور داخلي كشورها، معضلات عديده اجتماعي مانند فقر، وجود اقشار مستضعف و ستمديده در جامعه مانند كارگران و كشاورزان، از جمله مسائل مشتركي است كه در دوره معاصر، شاعران دو كشور ايران و عراق با آن دست به گريبان بوده، در مورد آن شعر سروده اند. در ميان شاعران معاصر فارسي زبان، فرخي يزدي از معدود شاعراني است كه جان خويش را در راه دفاع از حقوق ملت ستمديده ايران از دست داده است. جسارت فرخي در بيان حقيقت تا آن اندازه بود كه به شدت خشم حاكمان خودرأي را برانگيخت تا آنجا كه به زنداني كردنش بسنده نكرده، لب هاي وي را دوختند. در عراق نيز، احمد مطر، شاعري است كه زندگي خويش را وقف ملتهاي عرب كرده و در اشعارش، مردم خفته عرب را مخاطب قرار داده است. وي توده مردم عرب را از خطر حاكميت و فرمانروايي تباهي و فساد، زنهار مي دهد. مخاطب شعر مطر، تمام ساكنان غفلت زده سرزمين هاي عربي هستند؛ چرا كه شعر او، تصويرگر عشق و ارادت او به مردم است. در جستار حاضر كه به روش كيفي و تحليل محتواي اشعار اعتراض آميز فرخي و مطر صورت گرفته است، نگارنده به شيوه تطبيقي، مضامين مشترك دو شاعر را مورد بررسي قرار داده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه اعتراض به حاكمان جور و جهل مردم و اوضاع آشفته جامعه، سازه هاي اصلي انديشه هاي انتقادي فرخي و مطر را تشكيل مي دهد.