تعارض ميان فردي در داستان «لهراسپ و گشتاسپ» با تكيه بر نظريات علم مديريت تعارض

انسان ها براي برقراري ارتباط و تعامل با هم ديگر ناگزير از داشتن رفتارها و اعمالي هستند كه تفاوت هاي ذاتي و بعضا اكتسابي اين رفتارها، تعارضات ميان آنها را اجتناب ناپذير مي سازد. تعارض از تقابل دو خواسته و گاه دو فكر بروز مي كند؛ بدين معني كه هرگاه دو يا چند نفر از افراد به دليل اختلاف در نيازها، خواسته ها، اهداف و ارزش ها در مقابل يكديگر قرار مي گيرند. از اين رو تفاوت ها، خطرات و انگيزه هاي متمايز از يكديگر در افراد، بافت سازماني را در برابر تعارض هاي سازماني اجتناب ناپذير مي كند. «مديريت تعارض» يكي از رويكردهاي مهم رفتار سازماني در صدد كنترل و كاهش اين تعارضات است. شاهنامه فردوسي به عنوان اثري گرانسنگ و بي بديل حماسي، اگر در چند خصيصه بارز خلاصه شود مسلما مهم ترين خصيصه اش «تضاد و كشمكش» و تبعات مثبت و منفي حاصل از آن كه به عنوان بن مايه اي ژرف بر سراسر داستانهاي اين اثر هنري، سايه افكنده است خواهد بود. اين جستار بر آن است تا داستان «لهراسب» را با توجه به نظريه هاي علم مديريت تعارضه و چگونگي انطباق تضاد ميان فردي لهراسپ و گشتاسپ با نظريات اين گروه، مورد تحليل و بررسي قرار دهد. هدف اين تحقيق ، نشان دادن ديدگاه هاي در خور توجه و برجسته فردوسي و ارائه راهكار و شيوه هاي مبتني بر كنترل و حل تضادها و تعارضات ميان فردي پيشامده در شرايط گوناگون است كه مي تواند الگويي قابل ملاحظه براي مديران امروزي باشد.