بررسي تاثير توانمندسازي بر عملكرد مالي با نقش ميانجي اعتماد سازماني (مطالعه موردي: كاركنان دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي)

زمينه و هدف: كاركنان مرزباني به دليل سختي كار در معرض استرس هاي شغلي زيادي قرار دارند كه اين موضوع مي تواند نهايتا منجر به فرسودگي آنان گردد. با اين حال بر طبق تحقيقات انجام شده در دنيا, شواهد حاكي از آن است كه ويژگي هاي شخصيتي افراد مي تواند بر فرسودگي شغلي آنان تأثير داشته باشد. از اينرو هدف اين پژوهش آن است تا به بررسي تأثير ويژگي هاي شخصيتي كاركنان فرماندهي مرزباني بر فرسودگي شغلي آنها در استان خراسان رضوي بپردازد. روش: جامعه آماري شامل كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كه 120 نفر مي باشند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، 102 نفر به عنوان نمونه آماري براي مطالعه انتخاب شده اند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از سه پرسشنامه توانمندسازي اسپريتزر ، عملكرد مالي الهيارزاده و اعتماد سازماني آلونن و همكاران استفاده گرديد. داده هاي تحقيق پس از جمع آوري با استفاده از نرم افزارهاي آماري AMOS , SPSS تحليل شد. يافته ها و نتايج: نتايج معادلات ساختاري نشان داد كه اثر مستقيم توانمندسازي بر عملكرد مالي (0/29) مثبت و معني دار بوده است. اثر مستقيم توانمندسازي بر اعتماد سازماني نيز (0/43) مثبت و معني دار شد. و اثر اعتماد سازماني بر عملكرد مالي (0/77) معني دار بوده است. اثر غير مستقيم توانمندسازي بر عملكرد مالي با ميانجي گري اعتماد سازماني به ميزان (0/365) مثبت و معني دار شد