تحليل نقش سكوت سازماني بر انگيزش كاركنان سازمان هاي خصوصي اصفهان

امروزه در بسياري از سازمان ها شاهد امتناع كاركنان از ارائه عقيده ها و نظرات خود در مورد مشكلات سازماني هستيم و در سازمان ها جوي به وجود آمده است كه اغلب موجب مي شود كاركنان احساس كنند عقيده ي آنها با ارزش نبوده و باعث مي شود كه كاركنان را از صحبت كردن باز دارد. اين پديده تحت عنوان پديده ي سكوت سازماني به عنوان چالشي جديد براي مديريت منابع انساني مورد بررسي قرار مي گيرد، سكوت سازماني تاثير انكار ناپذيري بر كاهش مشاركت كاركنان مي گذارد. در سازمان هاي مدرن امروز نه تنها تجهيزات سازمان براي اثر بخش كار بايد پيوسته تحت بررسي باشد و همواره به روز گردد با كه مديران اداره انساني بايد پيوسته نظارت كاركنان را در سطح كلان مورد توجه قرار دهند. از آنجا كه مهمترين سرمايه ي يك سازمان نيروي انساني آن است بنابر اين توجه به انگيزش نيروي انساني و كيفيت كاري آن احتمال تحقق آرمان ها و اهداف سازمان را افزايش مي دهد. در مقاله حاضر ضمن پرداختن به بررسي رابطه سكوت سازماني و انگيزش كاركنان سازمانهاي خصوصي انواع سكوت را تحليل نموده. تجربه نشان داده است كه بي ميلي براي به اشتراك گذاري اطلاعات، صحبت كردن و ارائه بازخورد بر اعتماد كاركنان روحيه و انگيزه شان تاثير منفي مي گذارد و يكي از عوامل تاثير گذار بر انگيزش شغلي كاركنان سازمان هاي خصوصي جوسازماني است و از آنجا كه جوسازماني در همه ابعاد و جاي جاي سازمان جريان دارد مي تواند رفتار سازماني را نيز تحت تاثير قرار دهد كه اين تاثيرات به نوبه خود مي تواند موجب تقويت يا تضعيف انگيزش شود كه در هر صورت در عملكرد نيروي انساني موثر خواهد بود