مطالعه و بررسي فرآيندهاي استخراج واكنش دار

فرآيند استخراج حلالي يكي از مهم ترين روش هاي جداسازي بوده كه در بسياري از فرآيندهاي صنعتي نظير فرآيندهاي نفتي و پتروشيمي، توليد مواد دارويي، صنايع غذايي، حذف آلودگي ها و به ويژه در صنايع هسته اي و فرآيندهاي هيدرومتالورژي كاربرد دارد. بيشتر فرآيندهاي استخراج مايع – مايع در صنعت مانند جداسازي كربوكسيليك اسيد، اجزاء كربنيل، الكل ها، آلدهيدها و كتون ها و يا جداسازي مونو هايدروكسيل الكل از حلال هاي قطبي فرآيندهاي استخراج واكنش دار مي باشند. در اين فرآيندها واكنش باعث مصرف اجزاء در فازها شده و تبديل به اجزاء ديگر مي شوند. اين امر باعث توليد اجزاء يوني و محلول هاي الكتروليتي مي شود. در نهايت واكنش باعث تغيير در شار انتقال جرمي اجزاء مي شود. استخراج مايع - مايع وقتي به كارگرفته مي شود كه عمل استخراج به طور مستقيم قابل رقابت با فرآيندهاي جداسازي ديگر است و يا تنها روش جداسازي به نظر مي رسد به عنوان مثال فرآيند فوق در جاهايي كه تقطير عملي نمي باشد يا بسيار گران تمام مي شود. شناسايي مفاهيم اصلي در فرآيندهاي جداسازي، مكانيسم استخراج، توسعه استخراج كننده هاي انتخاب پذير، استفاده از تجهيزات تماس دهنده مناسب ، تفسير نتايج آزمايشگاهي به مقياس صنعتي از جمله موضوعاتي هستند كه توسعه تحقيقات در هر يك از آنها، زمينه گسترش بيشتر در كاربردي تر كردن روش استخرا ج حلالي در جداسازي فرآيندها در صنايع مختلف را ميسرتر مي نمايد. در اين مقاله سيستم هاي حلالي مورد آزمايش و همچنين پارامتر هاي مهم در فرآيندهاي استخراج حلالي مورد شرح و بررسي قرار گرفت.