بررسي تجربي و توسعه مدل تحليلي براي تعيين مشخصه هاي چتر پاشش فاز مايع در بستر سيال سه فازي

در اين تحقيق عمل پاشش و انتشار فاز مايع (فريون) به كمك پاشنده Plain Jet به درون يك محيط سه فازي بستر سيال شيشه اي در سامانه تجربي بررسي شده است. شرايط تجربي اعمال شده عمل مشابه عمل شرايط كاركردي راكتور بالارونده (رايزر) واحد شكست كاتاليستي سيال (FCC) مي باشد. نتيجه مشاهده اپتيكي جريان پاشش و تصوير اسپري اخذ شده به كمك دوربين سرعت بالا و پردازش آن، شرايط تفسير و ارزيابي برخي مشخصه هاي پاشش را ميسر مي سازد. داده هاي تجربي اخذ شده شامل عمق نفوذ جت، طول اسپري و متناظرة زاويه پاشش مي باشد. استخراج برخي پديده هاي حاكم بر عملكرد راكتور بستر سيال به دليل فقدان ابزارهاي پيشرفته نظير توزيع اندازه قطرات، ميانگين قطر و تغييرات مكاني و زماني سرعت پاشش با استفاده از مدل تحليلي بدست آمده است. يك مدل تحليلي چند لايه براي بررسي شرايط تبخير يك قطره منفرد در حالت پايا با رعايت بقاي جرم، انرژي، برهم كنش اجزاء بستر، تبادلات جرمي و گرما ارائه گرديد. ميزان انحراف متغيرهاي مستقل در فرايند پاشش بررسي و نهايتا با رؤيت عمق نفوذ اسپري به كمك مدل تحليلي مزبور برخي مشخصه هاي اسپري بدست آمد. دقت، صحت و اعتبار مدل تحليلي توسعه داده شده در اين تحقيق، ضمن مقايسه ميانگين قطر قطرات با ساير مدل هاي ارائه شده براي مايعات با ويسكوزيته كم نظير مدل هاي لفبور و جاسوجا ارزيابي شده است.