بررسي رويكردهاي متفاوت مديريت و ساماندهي شيرابه در اماكن دفن بهداشتي مواد زائد جامد

در كشور ما مسئله زباله در اكثر مناطق به مسئله حادي تبديل شده است و به دنبال آن در بسياري مناطق شيرابه حاصل از آن نيز بسيار مسئله ساز شده است. رايج ترين روش دفع مواد زائد جامد، دفن بهداشتي آن است، به طوريكه بخش عمدهاي از برنامه هاي جديد مديريت پيشرفته مواد زائد جامد به اين روش اختصاص يافته است. اصولاً مراكز دفن درنواحي با بارندگي بالا به مراتب توليد شيرابه بيشتري دارند. در نتيجه، خطر جاري شدن شيرابه به رودخانه ها و آب هاي سطحي و زيرزميني و آلوده شدن آنها نسبتاً بالاست و اثرات زيست محيطي مختلفي را ممكن است از خود بروز دهند. به منظور بررسي كميت و كيفيت شيرابه توليدي و روش هاي مختلف مديريتي از مطالعات مروري كتابخانه اي و مقالات معتبر خارجي و داخلي استفاده شد و بر اساس اين مطالعات به مقايسه توصيفي انواع روشهاي تصفيه شيرابه و ارائه بهترين مورد آنها پرداخته شد. طبق مطالعات انجام شده در زمينه انواع تصفيه شيرابه با روشهاي فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي ميتوان به اين نتيجه رسيد كه آنچه درگام اول اهميت دارد شناسايي نوع زباله دفن شده و به دنبال آن نوع شيرابه موجود در محل و عمر محل دفن است. روشهاي متداول موجود(بيولوژيكي و فيزيكوشيميايي) براي رساندن شيرابه به استانداردهاي مورد نظر تخليه به محيط زيست كافي نبوده و در سال هاي اخير با استفاده از روش هاي جديد (غشايي) هستند اين امر آسان تر شده است. هدف از ارائه اين مقاله معرفي رو شهاي مختلف ساماندهي و مديريت جمع آوري، تصفيه شيرابه جهت دفع در آب و خاك و در نهايت استفاده مجدد جهت مصارف مختلف كشاورزي مي باشد.