مقايسه اثر منعقد كنندهاي پلي آلومينيم كلرايد (PAC) و آلوم: در شرايط مختلف دوزهاي منعقد كننده ها، pH و دما در انعقادسازيرودخانه كارون

در اين مقاله دو منعقد كنند هاي پلي آلومينيم كلرايد(PAC) و آلوم در اين تحقيق استفاده شده است. بررسي اثر دوز هاي مختلف منعقد كنندها، دماها و pHها در فرآيند انعقاد سازي، براي بدست آوردن تاثير آنها روي رفتار انعقاد سازي و بدست آوردن شرايط عملياتي بهينه فرآيند تصفيه آب رودخانه كارون به عنوان منبع آب شهري با كدورت NTU 27 - 100 بررسي گرديد. تاثير پارامتر هاي دوز منعقد كننده ها، دماها،pHها روي فرآيند انعقاد سازي توسط آزمايش هاي جارصورت گرفت و كدورت، EC . pH ، از نمونه ها بوسيله pH متر و EC متربراي تعيين شرايط بهينه عملياتي، و حذف كدورت به عنوان مهمترين عامل جهت بررسي اثر پارامترهاي دوز منعقد كننده ها،دماها وpHها روي فرآيند انعقاد سازي گرديد. در شرايط مشابه، نتايج جارتست نشان مي دهد كه PACعملكرد بهتري در كاهش كدورت و تغييرات pH كمتري نسبت به آلوم داشت. كاهش كدورت با دوزمنعقد كننده ارتباط معكوس ضعيفي داشت. دوزبهينه PAC و آلوم به ترتيب mg/ l و7 و 10،pHبهينه 8 و 7مي باشد و با افزايش دما كدورت كاهش يافته كه PAC در دماهاي بالا و پايين نتايج بهتري نسبت به آلوم داشت. در شرايط يكسان غلظت يون آلومينيوم باقيمانده با مصرف PAC،در مقايسه با آلوم، كاهش مي يابد. با توجه به نتايج بدست آمده،PAC عملكرد بهتري در مقايسه با آلوم در انعقاد سازي تصفيه آب رود خانه كارون اهواز در شرايط دوز منعقد كننده ها، دماها وpHها دارد.