مطالعه تطبيقي نظام هاي آموزشي غير متمركز در كشورهاي آمريكا، فرانسه، ژاپن، انگلستان و ارائه راهكارهايي براي كاهش تمركز در نظام آموزشي ايران مديريت و برنامه ريزي آموزشي

در سال هاي اخير بحث در خصوص تمركز گرايي و ضرورت گرايش به تمركز زدايي در كشور ايران مورد توجه بيشتري قرار گرفته است. لذا اجراي شيوه هاي مباحث تمركز زدايي و تمركز گرايي در نظام آموزشي، و بررسي تطبيقي اين موضوع با به كارگيري و توجه به تجارب جهاني است. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي، شناسايي و استخراج نقاط مثبت نظام هاي آموزشي غيرمتمركز در كشورهاي آمريكا، فرانسه، ژاپن، انگلستان و بيان پيشنهادهايي براي كاهش تمركز در نظام آموزشي جمهوري اسلامي ايران، و ارائه راهبردها و راهكارهايي ضروري در اين راستا صورت گرفته است. اين پژوهش به روش توصيفي - تحليلي و جامعه آماري آن، منابع در دسترس، در خصوص كشورهاي مورد مطالعه و همچنين مطالب مرتبط، كه نمونه آن به صورت هدفمند انتخاب شده، انجام پذيرفته است. يافته ها نشان داد كه در نظام هاي آموزشي غيرمتمركز، مزاياي فراواني همچون توجه به نيازها و علائق و ظرفيتهاي يادگيرندگان، در مدارس و مناطق، شكوفايي خلاقيت و نوآوري معلمان و مديران و كارشناسان و مديران استاني، انعطاف پذيري و پويايي در برنامه هاي درسي و برنامه هاي آموزشي و همچنين توجه به نيازهاي حرفه اي جوامع محلي و ارتباط بين تحصيلات و شغل هاي موجود در جوامع محلي وجود دارد. بنابراين پيشنهاد گرديد سياست گزاران و تصميم گيرندگان نظام آموزشي جمهوري اسلامي ايران با توجه به نتايج به دست آمده و شرايط رو به رشد در جوامع جهاني توسعه يافته و وضعيت مناطق و نيازها و خواسته هاي بومي ايران، هرچه سريعتر براي كاهش تمركز و واگذاري بخشي از برنامه هاي درسي و آموزشي كه مورد تاكيد اسناد تحول بنيادين آموزش و پرورش نيز هست، راهنما، و برنامه عملي تدوين گردد و براي اجرايي نمودن آن اقدام نمايند.