بهينه سازي جايابي و پوشش شبكه سنسور بي سيم با استفاده از يك روش محيط آگاه

در سال هاي اخير، شبكه هاي حسگر بي سيم در كاربردهاي متعددي مورد مطالعه قرار گرفته اند. يكي از مسائل مهم مورد مطالعه در اين شبكه ها، جايابي بهينه حسگرها به منظور دستيابي به بيشينه ي مقدار پوشش است. اطلاعات متني (CI) محيط حسگرها و پديده هاي فيزيكي در شبكه سنسورها از عواملي هستند كه منجر به جايابي بهينه شبكه هاي حسگر مي شود. پيچيدگي محيط سنجش با وجود موانع گوناگون ممكن است منجر به عدم پوشش مناطق مختلف در شبكه هاي حسگر شود. اين رو، يك مسئله اساسي در يك شبكه حسگر، بهينه سازي پوشش مكاني آن است. چندين الگوريتم بهينه سازي توسعه يافته در اين رابطه، مورد استفاده قرار گرفته است. مزيت الگوريتم محيط آگاه "پيشنهادي اين است كه مستقل از هر CI خاص طراحي شده است. بنابر اين، قادر به در نظر گرفتن انواع مختلف اطلاعات متني يا محيطي بر اساس كاربردهاي خاص شبكه مي باشد. بنابر اين، يكپارچه سازي اطلاعات مكاني و ورود آن به صورت اطلاعات محيط آگاه در الگوريتم هاي بهينه سازي، روشي براي بهبود فرآيندهاي جايابي حسگر در دسترس مي گذارد.