( جدايي گزيني اجتماعي محلات حاشيه نشين و روند كند توسعه پايدار شهري ( مطالعه موردي : زنان محله حكمت آباد كرمانشاه

توسعه روز افزون فضاهاي شهري همواره پيامدهاي مختلفي از جمله ورود مهاجران به شهرها را داشته است. بخش قابل توجهي از اين مهاجران از قشرهاي ضعيف شهري هستند كه به طور معمول در حاشيه شهرها ساكن مي شوند. محلات حاشيه نشين شهري همواره كمين گاه بسياري از آسيب هاي اجتماعي است. بي توجهي يا كم توجهي به اين محلات، موجب بروز تهديدي به نام جدايي گزيني اجتماعي مي گردد كه علاوه بر جدايي فضايي ، به تدريج مرزي ذهني ميان خود و ساير محلات ترسيم كرده و موجب تشديد و سرعت بخشيدن به آسيب ها نيز مي شوند. اين مقاله با هدف وضعيت جدايي گزيني اجتماعي در ميان محله حكمت آباد كرمانشاه به انجام رسيد. جامعه مورد مطالعه كليه زنان ساكن در محله بودند. انتخاب افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند صورت گرفت. روش گردآوري داده ها، مصاحبه بوده است. پس از مصاحبه با يازده نفر از زنان مورد مطالعه، اشباع اطلاعات حاصل شد. يافته هاي به دست آمده از مصاحبه، 11 مفهوم كليدي بود. در نهايت پس از تحليل مصاحبه ها و دسته بندي مفاهيم، 4 مقوله استخراج و مورد تحليل قرار گرفت. نتايج مطالعه نشان مي دهد عمده ترين مسايلي كه بر روند جدايي گزيني تاثيرگذار است عبارتند از: نبود مراكز خدمات دولتي اعم از مراكز خدماتي، بهداشتي و امنيتي، نبود فضاهاي سبز شهري، بي توجهي شهرداري به نظافت و پاكيزگي محله، ذهنيت بد ساير محلات به اين محله.