( راه كارهاي آموزش محيط زيست در موزهاي علوم به كودكان ( مطالعه موردي ؛ كودكان اوتيسم

محوريت محتوايي اين پژوهش، با دو مبحث محيط زيست و كودكان داراي اختلال در عملكردهاي اجتماعي و در خود ماندگي (كودكان اوتيسم) است. كودكان اوتيستيك به دليل وجود نقص مادر زادي و ساختاري در بخشي از مغز، در درك مناسبات اجتماعي و تعاملات منبعث از آن، دچار مشكل هستند . مقوله ي آموزش محيط زيست در موزه ها نيز از جمله موضوعاتي است كه كمتر به آن پرداخته شده است . با توجه به مح دوديت ها ي موجود در اين زمينه هم چون نبود قوانين مدون ، خلاء وجود سازماني متولي در اين زمينه و عدم وجود برنامه ريزي صحيح براي آموزش محيط زيست، اين موضوع كماكان مهجور واقع شده است. لذا هدف از انجام اين پژوهش يافتن راهي صحيح براي آموزش محيط زيست در مراكز آموزشي و به طور خاص موزه ها؛ با مطالعه ي موردي كودكان اوتيسم است. عدم وجود برنامه ريزي صحيح در اين زمينه كاملا محسوس است اما مي توان با انجام اقداماتي نظير مشاركت دادن والدين كودكان اوتيستيك، روانشناسان و مدد كاران اجتماعي اين خلاها را كمي يرطرف نمود . انجام آموزش ه اي عملي متناسب با محدوديت ها و ويژگي هاي كودكان اوتيسم نيز مي تواند در اين زمينه موثر واقع شود. روش انجام اين پژوهش تحليلي _توصيفي با رويكرد كيفي است و اطلاعات مندرج در آن به روش كتابخانه اي و اينترنتي جمع آوري شده است.