( سازه، چالشي براي معماري انعطاف پذير ( معرفي كوبياكس بعنوان نمونه اي از سيستم هاي نوين سازه اي

چهره جامعه در تغيير و تحول مداوم است. سرعت تغييرات بخصوص در سال هاي اخير بيش از انتظارات و پيش بيني ها بوده است و اين امر پيش بيني آينده را پيچيده تر ساخته است. در طول تاريخ پاسخ گويي به اين تغيير و تحولات عضو جدايي ناپذير معماري بوده است. امروزه با پيشرفت هاي صورت گرفته در تكنولوژي، امكان ايجاد فضاي انعطاف پذير بيش از پيش ميسر گرديده است. يكي از فاكتور هايي كه براي طراحي فضاهي انعطاف پذير بايد در نظر داشت، سازه و تضمين پايداري سازه اي مرتبط با رويكرد فوق است. بنابراين اين سوال مطرح مي گردد كه نوع سازه استفاده شده چه تاثيري بر انعطاف پذيري فضاي معماري دارد؟ و اينكه كدام سازه ها و سيستم هاي ساختماني قابليت بيشتري براي انعطاف پذيري ايجاد مي كنند؟ براي پاسخ گويي به اين سوالات، پژوهش حاضر كه با استفاده از روش هاي كتابخانه اي و مقايسه اي انجام شده است، ابتدا به تحليل سيستم هاي مختلف سازه اي رايج و رابطه آن ها با انعطاف پذيري پرداخته و مزايا و معايب آن ها را بيان مي كند. در ادامه سيستم هاي نوين سازه اي چون كوبياكس را از منظر رويكرد فوق مورد تحليل و بررسي قرار داده و آن را به عنوان راهكار جديد سازه اي براي فضاهاي انعطاف پذير معرفي مي كند