گردشگري فرهنگي و توسعه پايدار (با تاكيد برتوسعه اقتصادي و اجتماعي)

امروزه با توجه به بيانيه هزاره سوم سازمان ملل متحد و اجلاس های متعدد در سراسر دنيا پايداری به عنوان بخش اساسی نظم جهانی شناخته می شود و توسعه پايدار از اصولی است كه انديشمندان و صاحبنظران مورد توجه قرار می دهند. اين بدان معنی است كه حفظ استانداردهای سطح زندگی آينده بشريت اهميت بسيار زيادی دارد، به طوری كه ديگر نمی توان از محيط زندگی انسان ها همانند گذشته بهره برداری و استفاده كرد. بنابر اين بايد آثار گردشگری را از ابعاد مختلف مورد بررسی و تحليل قرار داد تا بتوانيم از تهديدات آن بكاهيم، از فرصت های آن نهايت بهره برداری را بكنيم، نقاط ضعف را به حداقل برسانيم و نقاط قوت را توسعه دهيم و اين برنامه بدون مشاركت كشورها امكان پذير نيست. خوشبختانه سازمان های بين المللی از جمله سازمان جهانی جهانگردی اصول قابل قبولی را ارائه كرده اند. از نظر اين سازمان توسعه پايدار گردشگری به مفهوم مديريت تمامی منابع است، به طوری كه ضمن رعايت تمام شئونات فرهنگی كشورها سياست های حمايتی و فرآيند های زيست محيطی و تنوع عوامل محيطی در آن حفظ شود تا نياز گردشگران فعلی و جامعه ميزبان را تامين كرده و در عين حال باعث تقويت نيازها و انتظارات آينده آن ها شود. برای رسيدن به تعامل گردشگری فرهنگی توسعه پايدار بايد همه اقشار يك جامعه با برنامه ريزی مبتنی بر اصول توسعه پايدار تلاش كنند تا اين امر به يك فرهنگ عمومی تبديل شود و اين تلاش ها صرفا به عهده صاحب نظران و فرهيختگان يك جامعه نيست، چون برای ارتقاء سطح زندگی آينده اين مقوله در اختيار بخش يا صنعت و يا يك قشر خاص نيست و مربوط به تمام زمان ها و مكان ها است. بدين منظور ضروری به نظر می رسد كه ضمن بررسی اصول توسعه پايدار صنعت گردشگری به صورت اجمالی و همچنين آثار و مبانی گردشگری فرهنگی به صورت منفرد برای رسيدن به يك مدل مورد قبول تاثيرات اين دو مقوله را نسبت به يكديگر و سپس آثار اقتصادی و اجتماعی را نسبت به اين دو مقوله تحليل و بررسی كنيم.