استفاده از سطوح آبگير راهكاري مناسب به منظور بيابان زدايي(مطاله موردي منطقه سيستان)

Use to rainwater catchment the suitable method to desertification

اين پژوهش در منطقه شهر سوخته، در 55 كيلومتري جنوب غرب شهر زابل انجام گرفت. هدف از اجراي اين تحقيق بررسي ميزان آب قابل ذخيره بطور طبيعي در سطوح مسطح منطقه مي باشد. براي اجراي اين پژوهش علاوه بر مطالعات كتابخانه اي، وضعيت توپوگرافي، فرسايش و پوشش گياهي نيز بررسي شد. همچنين در سه سال 1392، 1393 و 1394 ميزان ورود رواناب به محدوده مورد پژوهش اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه بطور متوسط سالانه رواناب ناشي از بارندگي مساحتي حدود 35 هكتار به ارتفاع بين 5 تا 60 سانتي متر از اين منطقه را فراء مي گيرد. ولي اين آب ذخيره شده در مدت زمان بين 15-10 روز بدون هيچ استفاده اي از دسترس خارج و تبخير مي شود. براي توسعه منطقه، استفاده از رواناب اين سطوح آبگير به سه طريق امكان پذير است كه هريك از آنها داراي ويژگي هاي خاص خود مي باشد. با توجه به اينكه سطح خاكي محدوده مورد بررسي سله بسته و خاك زيري از نفوذ پذيري مناسبي برخوردار است، انجام عمليات فارو يكي از اين روش هاست. نتيجه گيري مي شود با استفاده از اين روش، كاشت 4 رديف پوشش گياهي به طول 3000 متر با همين مقدار آب امكان پذير است.

The study area lies in distance 55 kilometer south of Zabol. Aim of this research was study of amount of water storage on rainwater catchment. The library studied done and analyzed vegetation cover and soil erosion.The surveyed characteristic of topography of this area. Estimated amount run off storage in study area on 2013, 2014 and 2015 years. The data shows that the run off occupied average 35h to depth 5-60 cm. this water without any use loses during 10-15 days. We need the scientific management to development of study area. For this purpose should be trying to re-vegetation and soil conservation. The study area will be development according 3 methods. The furrow is better than other method in this region. The water storage able to re-vegetate four rows to length 3000m in study area