بررسي تطبيقي مضامين مدح علوي در اشعار «طلائع بن رزيك» و «قوامي رازي»

مدح علي(ع) به عنوان يك قهرمان و الگو؛ بخش قابل توجهي از شعر شاعران را در قرن هاي مختلف به خود اختصاص داده است كه در اين نوع گرايش شعري، شاعر با عاطفه اي صادق و بدون در نظر گرفتن پاداش، به توصيف مقام و منزلت امام اول شيعيان مي پردازد. مضامين مدح علوي در ادبيات عربي و فارسي سرشار از ارزش هاي اخلاقي واجتماعي است كه مي تواند الگوي نابي براي تمام جهانيان باشد. اين جستار به بررسي تطبيقي مضامين مدح علوي در اشعار «طلائع بن رزيك» و «قوامي رازي» مي پردازد كه از جمله شاعران قرن ششم در ادبيات عربي و فارسي هستند كه در مدايح علوي اين دو شاعر، همسان انديشي ها و درون مايه هاي يكساني ديده مي‌شود. پژوهش حاضر بر اساس مكتب ادبيات تطبيقي آمريكايي و با روش توصيفي-تحليلي، به بررسي تطبيقي مضامين مدح علوي در ديوان دو شاعر مي پردازد.