پژوهشي درباره‌ي پيشينه‌ي نفوذ زبان و فرهنگ ايراني در دوران عثماني

نفوذ و رشد فرهنگ و زبان پارسي در آسياي صغير از زماني آغاز گرديد كه «سلجوقيان» در جنگ «ملازگرد»، قيصر روم شرقي را شكست دادند. بعد از اين پيروزي بود كه آن سرزمين از نفوذ تمدن يوناني و آداب و رسوم مسيحي رها شد. تركان سلجوقي زبان فارسي را به عنوان زبان رسمي و درباري خود در آسياي صغير برگزيدند. ولي اوج برخورد ايرانيان با آسياي صغير از زمان «سلاطين عثماني» كه متجاوز از ششصد سال امپراتوري پرقدرتي را اداره مي كردند، آغاز شد و اين سلاطين در اشاعه ي زبان فارسي چه در مكاتبات درباري و صدور احكام و دستورهاي ديواني و چه در خلق آثار فارسي گويان، همچون اجداد سلجوقي خود، نقش مؤثري داشتند. در پژوهش حاضر، نگارنده پيشينه ي روابط ايران و آسياي صغير را در دوران فرمانروايي عثماني مورد مطالعه قرار مي دهد.