تحليل انتقادي گفتمان مكتوبات مولانا جلال الدين بلخي

هدف از اين پژوهش، تحليل انتقادي گفتمان مكتوبات مولانا است كه با توجه به موضوع اين پژوهش، مؤلفه هاي «وجه»، «وجهيت»، «قطبيت»، «زمان فعل»، «صداي دستوري»، كارآيي بيشتري در اين بررسي دارند. مكتوبات مولانا، مجموعۀ نامه هايي است كه مولانا جلال الدين بلخي در زمان خود به مخاطبان مختلف نوشته است. او اين نامه ها را در خطاب به افرادي چون: بزرگان و صاحبان قدرت، آشنايان، فرزندان و غيره، در موضوعات مختلف نوشته است. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي است و به دليل اين كه اين پژوهش از نوع كيفي است، روش نمونه گيري هدفمند (نظري) انتخاب شده است. در اين پژوهش ابتدا همۀ نامه هاي مولانا به دقت مطالعه و بررسي شده است و بعد از رسيدن به اشباع (اطمينان از تكراري و يكسان بودن ساختار نامه ها)، به بررسي و تحليل 20 نامه از مكتوبات مولانا پرداخته شده است تا بتوان نتايج تحقيق را به كل اثر تعميم داد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه جملات داراي وجه خبري، قطبيت مثبت و داراي زمان مضارع و صداي نحوي فعال، بيش ترين بسامد را به خود اختصاص داده است.