كاربرد الگوريتم هاي تكاملي در حل مسايل مكاني

امروزه GIS بعنوان عظيمترين فضاي مديريت و تحليل داده هاي مكاني كاربردهاي بسيار متنوعي در بخشهاي خصوصي و دولتي يافته است. يكي از مهمترين اهداف كاربران مختلف در طراحي و پياده سازي GIS دستيابي به ابزارهاي قدرتمند تحليل داده مكاني موجود در سازمانهاست. اين ابزارها بر پايه الگوريتمهاي رياضي موجود براي حل مساله مكاني طراحي شده اند و اجراي آنها منجر به توليد نقشه هايي مي شود كه حاوي داده هاي مورد نظر كاربران هستند. بسياري از مسايل مكاني نظير يافتن مكان بهينه داراي ساختار ناقص يا ضعيف هستند، لذا ابزارهاي فوق قادر به تحليل دقيق اين مسايل و ارائه پاسخ منحصر به فرد نمي باشند. در علم رياضي براي اينگونه مسايل عموما مجموعه اي از پاسخهاي نزديك بهينه ارائه مي گردد و مستلزم استفاده از الگوريتمهاي بهينه سازي براي رسيدن به پاسخهاي بهينه است. در اين مقاله سعي شده است به معرفي الگوريتمهاي تكاملي و عمده ترين كاربرد آنها در حل مسايل مكاني پرداخته شود. سپس نتايج حاصل از اجراي الگوريتم ژنتيك بعنوان يكي از متداولترين روشهاي بهينه سازي براي يافتن مكان بهينه يك مركز خدماتي ارائه مي گردد. در پايان مزايا و معايب بكارگيري اين روشها در GIS براي حل مسايل مكاني در قالب نتيجه گيري بيان مي شود.