ضرورت استفاده از GIS در برنامه ريزي و مديريت آمايش سرزمين

دنياي امروز دنياي اطلاعات و مديريت بهينه آنها مي باشد. از آنجا كه قسمت عمده اي از تصميمات اخذ شده توسط مديران و برنامه ريزان در طرح آمايش سرزمين به نوعي به مكان و موقعيت مربوط و منتسب مي باشند و در واقع ماهيتي مكان مرجع دارند لذا وجود اطلاعات جغرافيايي دقيق ، مطمئن و بهنگام و مديريت بهينه آنها از موضوعات بسيار اساسي در موفقيت اين تصميمات و اجراي آنها خواهد بود. از سويي عدم وجود مجموعه يكپارچه اطلاعات توصيفي و مكاني از منطقه نقصاني است كه در زمان مطالعه و برنامه ريزي توسط مديران احساس مي شود و از سويي ديگر انتخاب فاكتورهاي متعدد براي برنامه ريزي و مديريت بهينه سرزمين سبب تعدد لايه هاي اطلاعاتي شده و كوششها براي يافتن راه حلي مناسب براي تحليل بر روي تعداد زياد لايه هاي اطلاعاتي و اخذ نتيجه صحيح ، تصميم گيران را به سمت و سوي استفاده از سيستمي سوق ميدهد كه علاوه بر دقت بالا از نظر سرعت عمل و سهولت انجام عمليات در حد بالايي قرار داشته باشد. يكي از بهترين راه حل ها براي حل مسئله مذكور، استفاده از GIsي باشد. به همين دليل پياده سازي GIS در مقياس مناسب كه اطلاعات كامل منطقه را همراه با نقشه جغرافيايي كه نشان دهنده مكان واقعي عوارض از جمله گستره شهرها، مكان روستاها، مسير جاده ها، خطوط آهن، رودخانه ها و.. را در خود جمع آوري كرده باشد الزامي است. با در اختيار داشتن اين اطلاعات در يك مجموعه و در قالب مناسب شامل اطلاعات مكاني و توصيفي ،GIS به عنوان يك ابزار توانمند در دست مديران و برنامه ريزان باعث دقت در تصميم گيري ، كاهش زمان و صرفه جويي بسيار در هزينه ها مي گردد. اين مقاله سعي دارد كاربردها و قابليتهاي GIS را در تهيه نقشه هاي مورد نياز از قبيل نقشه هاي كاربري اراضي، شيب، نواحي مستعد كشاورزي ، نيمه مستعد و... و تحليل و برنامه ريزي بر روي اين لايه ها كه به صورت كاربردي در استان آذربايجانشرقي بكار گرفته شده است ارائه دهد.