رديابي مضامين شعر مقاومت محمود درويش در ادب فارسي (بررسي موردي: طاهره صفارزاده و عبدالجبار كاكايي)

ادبيات مقاومت، مقابله با همه اشكال استعمار و ظلم است. دو واقعۀ مهم قرن بيستم كه باعث معرفي و حضور پررنگ تر ادبيات مقاومت شد، قيام مردم فلسطين و انقلاب جمهوري اسلامي ايران بود. در فلسطين شاعران بسياري به ادبيات پايداري روي آوردند و وضعيت بحراني سرزمين خود را با اندوه و در عين حال شجاعت و مقاومت براي جهانيان به تصوير كشيدند. محمود درويش بزرگ ترين شاعر مقاومت فلسطين است كه با زبان شعري بديع، فلسطين و مقاومت آن را به جهانيان شناسانده است. در ايران نيز با ظهور انقلاب اسلامي و پيروزي آن و آغاز جنگ تحميلي و همچنين مسأله فلسطين، بسياري از شاعران به ادبيات پايداري روي آوردند. از آن جمله مي توان به طاهره صفارزاده و عبدالرضا كاكايي اشاره نمود. اين دو شاعر به خاطر اشتراك در تجربۀ جنگ، استعمارستيزي و انقلاب و قيام، با محمود درويش حسي مشترك دارند و به لحاظ مضامين شعري از محمود درويش تأثير پذيرفته اند. از ديگر سو تأثيرپذيري اين دو شاعر ايراني از شعر مقاومت محمود درويش نشانگر آگاهي از قيام فلسطين و جزئيات آن بوده و ميزان ارتباط فرهنگي و عقيدتي ميان دو ملت ايران و فلسطين را بيان مي نمايد.