اثرات روش هاي مختلف كاشت مكانيزه بر عملكرد گندم در شمال خوزستان

به منظور ارزيابي عملكرد دو سيستم كاشت گندم به صورت جوي و پشته در مقايسه با روش كاشت مرسوم به عنوان شاهد، آزمايشي در سال زراعي 88-87 در شهرستان گتوند واقع در شمال خوزستان انجام شد. در اين آزمايش پس از شخم با گاو آهن برگرداندار در عمق 25 سانتيمتري و تعداد دو مرتبه ديسك در عمق 10 سانتي متري، 9 تيمار متفاوت كاشت مورد مقايسه قرار گرفتند. تيمارها شامل نوع كشت (هيرم كاري – خشكه كاري)، كاشت با خطي كارهاي رويپشته (شيار بازكن ثابت – شيار بازكن فنردار) و سه خط كشت روي پشته با فاصله رديفهاي 60 و 75 سانتي متري در سه تكرار در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي اجرا گرديد. كشت هيرم كاري، استفاده از خطي كار با شيار بازكن فنردار و فاصله رديفهاي 75 سانتي متري ميزان عملكرد را در سطح يك در صد(P ≤0/01 در مقايسه با روش مرسوم به ميزان 33 درصد افزايش داد. همچنين اين فاصله در شاخص برداشت، نوع كشت و نوع شياربازكن P≤0/01تفاوت معني دار نشان داد. بيشترين عملكرد دانه ( 5467 كيلوگرم) مربوط به تيمار هيرم كاري، فاصله رديفهاي 75 سانتي متري و استفاده ازخطي كار با شياربازكن هاي فنردار بود و كمترين عملكرد ( 4133 كيلوگرم) مربوط به تيمار كشت مرسوم منطقه بدست آمد. نتايج محاسبات نشان داد كه كاشت به صورت هيرم كاري، در رديفهاي 75 سانتي متري داراي سه خط كاشت با شيار بازكن هاي فنردار مناسب ترين تيمار در افزايش عملكرد دانه و ماده خشك توليدي مي باشد كه در مقابل كشت مرسوم 9 درصد افزايش عملكرد داشت.