ارزيابي نقش پارامترهاي حجمي بر شيار شدگي رويه هاي آسفالتي

یكی از مهمترین اركان اجرای زیربناهای كشور، تولید مصالح باكیفیت و استاندارد برای اجرای پروژه های عمرانی است. عدم استفاده صحیح از مصالح در مراحل ساخت آسفالت، موجب از بین رفتن سریع، كاهش عمر و بروز خرابی های متعدد می شود. متعاقباً این مسئله باعث صرف هزینه های دوره ای زیادی برای رساندن روسازی به كیفیت قابل قبول بهره برداری می گردد كه طبیعتاً برخلاف سیاست های عمرانی هر كشوری است. با توجه به وسعت و تنوع آب و هوایی در استان خوزستان و نیز وابستگی بخش مهمی از صنعت كشور به این استان، لزوم پژوهش های كاربردی جهت رفع معایب روسازی ها ایجاب می گردد. در مخلوط های آسفالت گرم درصدهای حجمی اجزاء تشكیل دهنده از عوامل مؤثر بر مقاومت در برابر شیارشدگی محسوب می گردد. به طوری كه انتخاب مناسب پارامترهای حجمی نظیر درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی ، درصد فضای خالی مصالح سنگی و درصد فضای خالی پر شده توسط قیر می تواند در عملكرد مطلوب مخلوط در برابر شیارشدگی مؤثر باشد. از این رو نحوه تركیب مواد روسازی آسفالتی متناسب با آب و هوای منطقه و میزان ترافیك عبوری در انواع بتن آسفالتی، اهمیت دارد. در پژوهش علمی-كاربردی حاضر تعداد 11 محور مهم مطالعاتی در سطح استان خوزستان انتخاب شده و از 38 نقطه (سالم و شیارشده) مغزه گیری انجام گرفته است و آزمایش های لازم بر روی نمونه ها صورت گرفته و وضعیت پارامترهای حجمی در آنها ارزیابی گردیده است. در نهایت ضمن ارائه مناسب ترین محدوده پارامترها برای جلوگیری از شیارشدگی رویه های آسفالتی، حدود آنها با توصیه آیین نامه روسازی ایران مقایسه شده و اختلاف های قابل تأملی نیز ملاحظه گردیده است.