بن انديشه هاي واقع گرايي جادويي در حكايت هاي هزار و يك شب

با اينكه بسياري از منتقدان ادبي، واقع گرايي جادويي را شيوۀ نويني در داستان نويسي مي دانند، ولي بايد گفت ريشة اين سبك داستان نويسي را مي توان در قرن ها قبل جستجو كرد. شايد بتوان گفت يكي از پيشگامان اين سبك، نويسنده يا نويسندگان حكايت هاي هزار و يك شب هستند. در سبك نوشتاري واقع گرايي جادويي عنصر وهم و خيال و واقعيت درهم تنيده مي شود و داستاني باورپذير براي مخاطب روايت مي شود، در حالي كه در عالم واقع اين اتفاقات رخ نمي دهد؛ اين گفتار به بررسي سبك واقع گرايي جادويي و بن انديشه هاي موجود در آن، در حكايت هاي هزار و يك شب پرداخته است. در اين جستار، ابتدا به تبيين تئوري هاي واقع گرايي جادويي از نگاه منتقدان پرداخته شده است و پس از آن به بحث و بررسي بن انديشه هاي واقع گرايي جادويي در اين رمان اشاره شده است. دستاوردهاي حاصل از تحقيق نشان داد عناصر وهمناك و جادويي و زير مجموعه هاي آن، و همچنين ادوات توهم و وحشت كه شامل سحر و جادو، طلسم، ساحري و بن انديشه هاي غرائب و عجايب هستند در حكايت هاي هزار و يك شب وجود دارند.