تأويل حكايت صيّاد از هزار و يك شب بر اساس نظرية ژاك لكان

امروزه مطالعات بينا رشته اي و به تبع آن نقد روانكاوانه با آنكه سابقه اي طولاني ندارد، افق هاي تازه اي به روي پژوهشگران گشوده است. در ايران نقد روانكاوانة متون ادبي، اغلب بر مبناي آراي فرويد و يونگ انجام شده است و هنوز آن چنان كه بايسته است از آراي ژاك لكان استفاده نشده است. در اين پژوهش بر محوريت امر واقع و امر خيالي در تئوري روانكاوي لكان، خوانشي نو از حكايت صيّاد هزار و يك شب و رمزگشايي نشانه هاي آن به دست داده شده است. از آنجا كه مفاهيم دستگاه لكان ارتباط تنگاتنگي با يكديگر دارند، ابتدا خلاصه اي از مفاهيم او شرح داده شده و سپس حكايت صيّاد بر مبناي آن مفاهيم تحليل شده است. اين پژوهش در بررسي خود به اين نتيجه رسيده است كه داستان صيّاد از دو قسمت تشكيل شده است كه بخش اوّل بر اساس ساحت امر واقع و بخش دوم بر اساس ساحت امر خيالي تنظيم شده است، همچنين عناصر حكايت مانند شغل ماهيگيري، ماهي، دريا، كوزه، عفريت و ... نشانه هاي ميل و مرگ در ناخودآگاه صيادند كه عينيت يافته اند و در تقابل بين دو ساحت امر واقع و امر خيالي معنا مي يابند.