ارزيابي دوام آسفالت هاي حاوي پودر لاستيك بازيافتي در چرخه هاي ذوب و يخبندان

افزايش تعداد وسايط نقليه و به تبع آن افزايش ضايعات تاير هاي فرسوده موجب بروز مشكلات فراوان زيست محيطي شده است. بر اساس آمار موجود، در ايران سالانه حدود200 هزار تن تاير فرسوده توليد مي شود كه امكان دفع اصولي آن ها در طبيعت به دليل سرعت بسيار كم تجزيه لاستيك وجود ندارد. در صورت آتش زدن نيز كه يكي از راه حل هاي انهدام لاستيك هاي فرسوده است، آلودگي زيست محيطي زيادي ايجاد مي شود. بازيافت لاستيك هاي فرسوده و استفاده از آن ها بصورت افزودني در آسفالت يكي از بهترين روش ها براي كاربرد اصولي تايرهاي ضايعاتي مي باشد كه در اين تحقيق به آن پرداخته شده است. نمونه هاي قير حاوي 15% و 20 % پودر لاستيك با استفاده از دستگاه مخلوط كن سريع برشي در آزمايشگاه تهيه و سپس نمونه هاي آسفالتي در قالب مارشال ساخته شدند. نمونه ها پس از قرار گيري تحت سيكل هاي متفاوت ذوب و يخبندان با آزمايش هاي مارشال و كشش غير مستقيم آزمايش و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. مقايسه نتايج حاصله از دو سري نمونه ها با نتايج نمونه هاي شاهد حاكي از برتري نمونه هاي حاوي پودر لاستيك با درصد بالاتر در برابر چرخه هاي ذوب و يخبندان بود. بديهي است كه اين نتيجه خود نويد مثبت زيست محيطي در مصرف بهينه لاستيك هاي فرسوده در آسفالت خواهد بود.