روش جديد جهت بهبود كارايي جستجوي محلي سريع در حل مسائل تخصيص درجه دو بمنظور اكتشاف بهينه فضاي حالت

مساله تخصيص درجه دوم يكي از مسايل بهينه سازي تركيبي است كه به اختصاص تعدادي تسهيل به تعدادي مكان مي پردازد و هدف به حداقل رساندن هزينه است. اين مسئله يكي از مسايل با درجه پيچيدگي سخت مي باشد كه الگوريتم هاي قطعي تنها قادر به حل نمونه هاي كوچكتر اين مسئله مي باشند. روش جستجوي محلي سريع از روش هايي است كه براي حل اينگونه مسايل كاربرد زيادي دارد . اما با وجود قابليت جستجوي فضاي پهناورتر در اين ميان ديدگاه خاصي براي جستجوي بهتر ارايه نشده است كه منجر به كاهش كارايي روش مي شود يعني در مواردي كه فاصله بين نقاط جستجو شده داراي گپ زياد بود ازاين طريق مناطقي از محدوده جستجو را كه بررسي نشده اند تا حد امكان پيدا نموده و مورد ارزيابي قرارداد. هدف ارائه روشي است كه بتوان ديد شهودي نسبت به فضاي جستجو پيدا نمود. روش پيشنهادي جديدقادر مي باشد ميانگين بهترين جواب ها در الگوريتم جستجوي محلي سريع را از 0/65 درصد به 0/26 درصد كاهش داده و به اين ترتيب اكتشاف بهتري از فضاي جستجو را داشته باشد. بررسي كارايي اين روش روي توابع آزمون استاندارد و مقايسه آن با الگوريتم جستجوي محلي سريع بيانگر كيفيت مطلوب و برتري آن مي باشد كه نتايج خوبي را بر روي بازه وسيعي از مسائل جايگشتي ارائه مي كند.