نقش گردشگري شهري در توسعه پايدار

اهميت گردشگري به عنوان پديده ايي نوين، در ابعاد مختلف اقتصادي، سياسي، اجتماعي فرهنگي و زيست محيطي قابل بررسي است. سازمان جهاني گردشگري، تعداد گردشگران بين المللي در سال 2020 را بالغ بر 1600 ميليون نفر پيش بيني كرده است. رشد گردشگري در اين سطح، فرصت ها و تهديد هايي براي محيط، جوامع و تعامل ميان آن ها به همراه خواهد داشت كه يكي از مهمترين راهكارهاي حفظ منابع، گردشگري پايدار است. در اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و با شيوه گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه ايي و اسنادي با هدف بررسي نقش گردشگري شهري در توسعه پايدار و با مطرح ساختن سوال اصلي پژوهش چگونه گردشگري شهري مي تواند در توسعه پايدار نقشي را ايفا كند در انتها به راهكارهايي براي كنترل اثرات گردشگري بر روي شهر دست يافته، كه همان معناي گردشگري پايدار است