مروري بر باستان شناسي سنجش از دوري: شناسايي، كشف، كنترل و تهيه نقشه از ميراث فرهنگي

"باستان شناسي سنجش از دوري" اولين بار با سري ماهواره هاي لندست آغاز شده، و سپس كرونا با توان تفكيك مكاني بالا مورد توجه باستان شناسان قرار گرفت و ادغام آن با تصاوير توان تفكيك بالاي تجاري مانند آيكونوس، ديدگاه هاي جديدي در باستان شناسي ايجاد كردند كه يك منبع اطلاعاتي ارزشمند براي بازسازي شكل شهري از شهرك هاي مدفون شده مي باشد. تصاوير راداري، سنجش از دور حرارتي، تصاوير ابر طيفي، روش هاي فتوگرامتري برد كوتاه، مدل ارتفاعي رقومي، ليزر اسكن زميني، استفاده از عكس هاي هوايي و تصاوير پهباد هركدام به نوبه خود خدمات ويژه اي را در حيطه مي تحقيقات باستاني انجام داده اند. در اين مسير با محدوديت هاي سنجش از دور مواجه مي شويم كه منجر به استفاده از ليدار و روش هاي ژئو فيزيكي مي شود. ارزيابي نتايج نشان مي دهد كه استفاده از تكنيك هاي ژئوماتيك (نقشه برداري توپوگرافي، فتوگرامتري، سيستم هاي ناوبري ماهواره اي جهاني و ليدار) و داده هاي سنجش از دور به عنوان يك ابزار قدرتمند براي باستان شناسي عمل مي كند. انتظار مي رود با يكپارچه سازي سيستم اطلاعات مكاني و سنجش از دور و فناوري اطلاعات و ارتباطات براي مديريت ميراث فرهنگي و نجات باستان شناسي اقدامات لازم انجام شود.