ريشه شناسي عاميانه جاي نام هاي ايراني

جاينام شناسي علمي است كه به مطالعة جاينامها مي پردازد . جاينامها واژه هايي هستند كه دلالت بر نام نقاط جغرافيايي دارند. از آنجايي كه جاينامها واژه اند پس مطالعة آنها در حيطة زبانشناسي است و چون واژه ها داراي ريشه اند، ريشه شناسي كه شاخة عملي زبانشناسي تاريخي است به بررسي آنها مي پردازد. ريشه شناسي خود، به دو دستة اصلي ريشه شناسي عالمانه و ريشه شناسي عاميانه تقسيم مي شود. هر واژة زبان را مي توان از اين دو ديدگاه بررسي كرد. از آنجايي كه جاينامها با فرهنگ، تمدن، قوميت، اصالت تاريخي، مذهب و مانند آن در ارتباط اند، تحريف آنها به معني تحريف پيشينة تاريخي و فرهنگي و قومي و اصالت آن است و اين امري است كه امروزه پاره اي از قوميت هاي ايراني درگير آن شده اند. در اين مقاله ابتدا به تعريف جاينام شناسي و رابطة آن با ريشه شناسي و ريشه شناسي عاميانه پرداخته شده، سپس مواردي از جاينامهاي تحريفي بررسي شده و طرحي ارائه شده است براي شناخت ريشه شناسي هاي عاميانه و پرهيز از آنها و شناخت ريشه شناسي هاي درست و عالمانه.