تحليل و ارزيابي تاثير آموزش هاي ايمني بر كودكان مدارس در كاهش تصادفات در محدوده ورودي مدارس

رانندگان، سرنشينان و عابران پياده ، مهمترين اجزاي عامل انساني مي باشند كه بيشترين تأثير و سهم را در بروزتصادفات رانندگي دارا هستند ، اين اجزا طيف گسترده اي از جامعه را شامل مي شوند كه از نظر جنس، سن، شغل، شخصيتو دانش و اطلاعات داراي تنوع و پيچيدگي هايي بوده كه انجام اقدامات موثر روي اين گروه را دشوار ساخته است. در بيناقدامات طبقه بندي شده در زمينه افزايش ايمني ترافيك و حمل و نقل كه آموزش ، مهمترين و موثرترين اقدام است كه باهدف افزايش دانش ، اطلاعات و آگاهي در قدم اول و تغيير نگرش، باور و رفتار در قدم دوم مي تواند ماندگارترين اقدام درجهت افزايش ايمني باشد. سرمايه گذاري در زمينه آموزش و تعامل بين ارگانهاي ذيربط، تبديل آموزشهاي بالقوه به بالفعل وآگاهي دادن به افراد در زمينه رفتارهاي صحيح ترافيكي، همه و همه ميتوانند يكي از مهمترين اركان كاهش ناهنجاريهايترافيك و تصادفات و تلفات ناشي از آن باشند. آنچه مسلم است آموزشهاي فوق در سطح پايه به عهده وزارت آموزش و پرورشو سطوح بالاتر بر عهده وزارت علوم و فناوري و در سطح همگاني بر عهده رسانه هاي جمعي با تعامل پليس راهنمايي ورانندگي ناجا مي باشد. امروزه در اغلب كشورهاي دنيا به مساله ايمن سازي و آموزش در اين زمينه خصوصا كودكان به عنوانيك پديده حساس اجتماعي از ديدگاه اقتصادي و امنيتي ورفاهي نگاه مي شود زيرا در صورت عدم تحقق اين موضوع تبعات وآثار منفي ناشي از تلفات جاني و خسارات مالي آن گريبانگير مسائل اجتماعي و اقتصادي كشور خواهد شد در اين مقاله سعيبر آن شده است كه راههاي مختلف آموزش به كودكان در زمينه ايمني ترافيك را ارزيابي و اثراث كاهش تصادفات در محدودهورودي مدارس در شهر تهران را مورد ارزيابي قرار دهد.