پايداري، مقدمه اي بر استفاده بهينه از منابع و نقش آن در معماري

در دهه هفتاد با آغاز بحران انرژي در جهان عصر پايداري آغاز شد كه در پي آن سه حيطه ارزش هاي اجتماعي، منابع محيطي و مهارت هاي طراحي در بحث توسعه وارد شدند . مبحث مهارت هاي طراحي و دانه فني دررويكرد توسعه پايدار با توجه به سه موضوع عمده انرژي ، محيط واكولوژي تعريف گشته است . در حالحاضرمعماري نقش بسيار پررنگي دارد زيرا 50% مصرف انرژي جهان در اين حوزه به مصرف مي رسد . معماري درراستاي ارتقاء كيفي زندگي، به همراه كاهش مصرف انرژي و كاهش آلودگي محيط زيست، بايد عناصر خود را درجهت اهداف توسعه پايدار هماهنگ سازد . معماري وشهرسازي پايدار يك مفهوم مشترك وبين المللي برايجوامع فرهنگها ومردمان جهان نيست، بلكه هرجامعه اي، دركنارتكيه برتجربيات علمي ونوين جهاني، بايد با دركو بررسي تاريخي، فرهنگ، اقليم وزير ساخت هاي بنيادين خود، معماري وشهرسازي پايدار را تعريف كند. نگاهمعماري پايداربه صورت پست مدرن است و هيچگاه اصلي واحد وديدگاه جهاني را بر سيطره بنا قرار نمي دهد، بلكهنسبت به فرهنگ و محيط حاكم بر بنا شرايط متفاوتي را انتخاب مي كند وهرگز تفكر ماشين وارانه برمعمارييا شهرسازي ندارد . ما درعصري زندگي مي كنيم كه به قول چارلز هندي عصر سنت گريزي است عصري است كهدرآن با تغييرات سريعي درگذر است كساني كه به وضوح تغييرات رادرك مي كنند بهتر مي توانند ازاين تغييرات به نفع خويش استفاده نمايند.