امنيت و ايمني و پيشگيري از جرم با استفاده از طراحي محيطي در فضاهاي شهري

فضاي شهري بيشترين ارتباط را با مردم و محيط زندگي برقرار مي كند و در نتيجه نقش بسزايي درهويت بخشي و احساس آرامش به شهروندان دارد . فضاهاي شهري بخشي از محيط انسان ساخت هستند كهبه دليل نوع معماري و آرايش مبلمان و پوشش نما و نورپردازي آنها عامل موثر در ناامني هستند، از سوي ديگرعدم توجه به ايمني زيرساخت هاي شهري نيز امنيت شهروندان را به خطر خواهد انداخت. يكي از انواعراهبردهاي پيشگيرانه از جرم پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي است. با بهينه سازي محيط وايجاد تصويري مثبت از محيط، مي توان ارتكاب جرم در محيط را كاهش داد و يا از بين برد . با شناخت رابطهبين نوع و ميزان جرم و ويژگي هاي مكاني و محيطي وقوع آن ها و برنامه ريزي و طراحي و معماري مناسباين گونه فضاها، مي توان ميزان ناهنجاري را در شهرها به حداقل ميزان ممكن كاهش داد . هدف اين مقاله،ارتقاي سطح آگاهي معماران و طراحان شهري درباره مفهوم پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي استكه به دنبال افزايش امنيت، توسعه شهري و كاهش فرصت هاي مجرمانه حاصل مي شود . طي بررسي هاي بهعمل آمده، مي توان چنين استنباط كرد كه با توزيع متعادل كاربري هاي مختلف در سطح شهر از يك سو،مي توان باعث افزايش نظارت اجتماعي در مناطق خلوت شهر و از سوي ديگر باعث كاهش تراكم بيش از حدجمعيت و فعاليت ها در بخش هاي متراكم شهر شد و بدين طريق مي توان از بروز جرايم پيشگيري كرد.ميزان امنيت فضاها وحضور شهروندان با يكديگر رابطه دوسويه دارند. تامين امنيت در فضاهاي شهري، به حضور بيشتر شهروندان در محيط شهري كمك مي كند و بالطبع حضور شهروندان و ارتباطات اجتماعي نيزباعث افزايش امنيت در فضاهاي شهري مي شود.