نقش و اهميت نامهاي جغرافيايي در برنامه ها و طرحهاي توسعه شهري

نام يك مكان به مثابه يكي از ريشه هاي هويتي آن مكان است. ارتباط بين نام يك مكان با محيط طبيعي و مصنوع مي تواند همان ارتباط اجزاي فرمي و محتوايي آن مكان مفروض شود. مكانها همواره مورد مداخلات انسانها، جوامع از طريق تصميمات آگاهانه يا ناآگاهانه، برنامه ها و طرحهاي متفاوت مي باشند. برنامه ها و طرحهاي توسعه شهري مي توانند جايگاه نام را در وضعيت طبيعي و مصنوع يك مكان تقويت يا تضعيف كنند. در شهرسازي معاصر ايران، اغلب به نام مكانها كم توجهي و بي توجهي شده و در فرايند توسعه شهري، ابعاد هويتي نامها را ناديده گرفته مي شود. بنابراين با طرح مساله فوق، هدف اين پژوهش، تبيين نقش و اهميت نام هاي جغرافيايي در برنامه ها و طرحهاي توسعة شهري، روابط فيمابين و راهبردهاي ارتقاي آن مي باشد. روش تحقيق در اين مقاله ، با استفاده از روش تحليلي توصيفي و پژوهشهاي ميان رشته اي مي باشد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد نام مكانها اغلب برگرفته از مفاهيم و زمينه هاي اجتماعي،فرهنگي، طبيعي بيشترين استفاده را در گذشته و حال دارد. همچنين ارتباط نام مكانها با برنامه ها و طرح هاي توسعه شهري مي تواند در چهار سطح ارتباط حداكثري، ارتباط نسبي و متوسط، ارتباط حداقلي و عدم ارتباط در نظر گرفته شود. راهبردها و راهكارهاي ارتقاي ارتباط مذكور مي تواند از طريق استراتژي هاي زير محقق شود: 1)مطالعه تاريخچه، وجه تسميه و فلسفه نامگذاري مكان موردنظر 2) شناخت و بررسي الگوهاي ارتقاء دهنده ريشه هاي هويتي نامهاي جغرافيايي 3) تقويت رويدادها، خاطره ها و وقايع مربوط به بزرگداشت و تثبيت نام 4)ثبت و نگارش نام هاي جغرافيايي در مكانها و فضاهاي عمومي و همگاني 5)بكارگيري يادمان ها، نشانه ها و نمادهاي تقويت كننده نام 6)ايجاد موزه هاي منطقه اي و محلي با محوريت نام هاي مكانها.