انرژي هاي تجديدپذير دريايي( نمونه موردي: مقدار ذخيره در آب هاي ايراني خليج فارس و درياي عمان)

امروزه در بسياري مجامع علمي، مباحث مربوط به گرمايش زمين و آلودگي زيست محيطي ناشي از احتراق سوخت هاي فسيلي مطرح و براي كاهش پيامد هاي نامطلوب ناشي از آن و تامين انرژي مورد نياز با منابع انرژي پاك و تجديدپذير مورد بررسي و چاره انديشي قرار گرفته است كه تا به حال منابعي در خشكي، جو و دريا شناسايي و معرفي شده است. انرژي هاي تجديدپذير شامل منابع متنوع و مختلفي بوده كه از انرژي هاي طبيعي و قابل دسترس به وجود مي آيند با توجه به اينكه اين انرژي ها صورتي آرماني ندارند اما استفاده از آنها موجب كاهش مصرف فرآورده هاي نفتي و اشتغال زايي شده و ميزان آلايندگي محيط زيست را نيز كاهش مي دهد. در اين بررسي جريان هاي دريايي آبهاي ايراني خليج فارس و درياي عمان به عنوان يكي از منابع انرژي هاي تجديدپذير در ايران مورد ارزيابي قرار گرفته و با استفاده از نتايج واسنجي شده حاصل از اين بررسي، ذخيره انرژي اين منبع در آب هاي مذكور محاسبه شده است. نتايج حاكي از آن است كه بيشترين مقدار انرژي در محدوده انتهاي جنوب غربي جزيره قشم در خليج فارس و منطقه اي بين جاسك و چابهار انتظار مي رود. مقادير انرژي بدست آمده در حالت كلي در ماه هاي وقوع مونسون بيش از ساير اوقات سال است.