نقد و بررسي آغاز آموزش معماري در دانشكده هنرهاي زيبا، از بدو تاسيس تا سال 1348

Analysis the Establishment of Architectural Education in Faculty of Fine Arts

قاعدتا نگاه به گذشته آموزش معماري و شناخت نقاط قوت و ضعف شيوه هاي آموزش معماري رايج در ادوار گذشته، امكان ارتقاء آموزش معماري را فراهم مي آورد. از آنجائي كه تاريخچه آموزش معماري در ايران را بايد از شيوه هاي آموزش در دوره هاي مختلف ر شته معماري دانشكده هنرهاي زيبا آغاز نمود. از اين رو هدف اين مقاله نقد و بررسي آغاز آموزش معماري در دانشكده هنرهاي زيبا مي باشد. روش تحقيق پژوهش، روش تفسيري تاريخي و استدلال منطقي ميباشد. اين تحقيق از دو بخش اصلي تشكيل مي گردد. بخش اول به مرور شكل گيري دانشكده هنرهاي زيبا و شيوه آموزش معماري و بخش دوم به نقد آغاز آموزش معماري به شيوه جديد مي پردازد. در بخش اول نخست تاريخچه شكل گيري دانشكده هنرهاي زيبا و سپس روش آموزش در اين دوره مورد مطالعه قرار مي گيرد. در بخش دوم، زمينه فكري جامعه در آغاز آموزش معماري به شيوه جديد، مقايسه بين اهداف و نحوه تاسيس رشته معماري در مدرسه بزار و دانشكده هنرهاي زيبا و مقايسه تاسيس رشته معماري با دو رشته ادبيات و حقوق در دانشگاه تهران صورت مي گيرد تا نتايج نهايي حاصل گردند. نتايج تحقيق ضمن اشاره به نقاط قوت و ضعف شيوه آموزش در اين دوره تبيين مي نمايد كه در بررسي و ارزيابي دوره آغازين آموزش، علاوه بر توجه به جنبه هاي فني و هنري محتواي آموزش معماري در دانشكده هنرهاي زيبا، لازم بود به ابعاد اجتماعي و فرهنگي بعنوان ابعاد اساسي و تاثيرگذار در شكل گيري فضاي زيستي جامعه، توجه كافي مبذول گردد.

Studying the history of architectural education and evaluating the strength and weak points of the subject can affect the improvement of architectural education. The history of education in Iran starts with the establishment of the faculty of fine arts. The aim of this paper is analysis the beginning of the education in the faculty of fine arts. The research methods consist of the combination of interpretive-historical along with logical argumentation. The paper is composed of two main parts. The first part isa review of formation of faculty of fine arts and the architectural education in university of Tehran. The second part discusses the theoretical context of the society at the time of this establishment. It also studies the aims and objectives of the E’cole des Beaux-Arts architectural school and faculty of fine arts. This part ends with a discussion about a comparison between the establishment of the Persian literature and law majors in the university of Tehran. The research results describe the strength and weak points of the architectural education in the faculty of fine arts. At the same time, it describes the necessity or paying attention to the social-cultural context of the Iranian society as an important issue in shaping the residential space. The factor that is lacking in the formation of this major.