توسعه پايدار در ارتباط با انسان و محيط زيست در راستاي حفاظت از منابع

با توجه به كمبود انرژي و مشكلات زيست محيطي و حفاظت از منابع بايستي ساختمان ها به گونه اي طراحي شوند كه ميزان استفاده از منابع جديد را تا حد ممكن كاهش داده و در پايان عمر مفيد خود براي ساختن بناي جديد، خود به عنوان منبع جديدبه كار روند. گر چه جهت گيري اين اصل، همچون ساير اصول اشاره شده به سوي ساختمانهاي جديد است، ولي بايد يادآور شدكه اغلب منابع موجود در جهان در محيط مصنوع فعلي بكارگرفته شدهاند و ترميم و ارتقاء وضعيت ساختمانهاي فعلي براي كاهش اثرات زيست محيطي امري است كه از اهميتي برابر با خلق سازه هاي جديد برخوردار است. هدف از طراحي ساختمان هاي پايداركاهش آسيب بر روي محيط، منابع انرژي و طبيعت است. اساس روش مطالعات حاضر مرور مقالات،كتابها ، سايت هاي اينترنتي وطرح هاي اجرا شده مرتبط با موضوع مي باشدو نتايج بدست آمده از اين بررسي ها حكايت از آن دارد كه اهميت دادن به زندگيانسانها و حفظ و نگهداري از منابع در حال و آينده، كاربرد مصالحي كه چه در هنگام توليد ويا كاربري و حتي تخريب با محيطخود همگن و پايدار باشند، حداقل استفاده از انرژيهاي سوختي و حد اكثر بكارگيري انرژيهاي طبيعي، حداقل تخريب محيط زيست، بهبود فيزيكي و رواني زندگي انسان هاو كليه موجودات زنده و هماهنگي با محيط طبيعي فقط با رعايت اصول معماري پايدار قابل دسترسي مي باشد.