تاثير تعامل اجتماعي بر ارتقا احساس امنيت شهروندان در محلات مسكوني قديمي نمونه موردي: محله يدي بوروخلار زنجان

نياز به امنيت همواره يكي از احتياجات اوليه انسان بوده است. انسان موجودي اجتماعي است و بقا و تعالي وي در گرو ارتباط با هم نوعان مي باشد. جلب حضور شهروندان در معابر و افزايش نظارت غيررسمي از عواملي است كه منجر به كاهش جرم خيزي و افزايش احساس امنيت در محله مي شود. پژوهش حاضر با مطالعه اسنادي و بررسي متون موجود در رابطه با تعامل اجتماعي و امنيت، مشاهده و برداشت از سايت مورد مطالعه، مصاحبه و سنجش ميزان حس امنيت در محلات مسكوني قديمي و تاثير تعامل اجتماعي بر ارتقا آن، صورت پذيرفت. در اين پژوهش تحقيق به روش تحليل محتواي كيفي انجام شد و مشاركت كنندگان واجد شرايط به صورت هدفدار و اسنوبال انتخاب شدند. داده ها حاكي از آن است كه: الف-شهروندان ناهنجاري كالبدي و اجتماعي و به تبع آن كاهش احساس امنيت را در محلات مسكوني قديمي حس كرده اند. ب- مشاركت كنندگان اذعان داشتند كاهش تعاملات اجتماعي در سطح محله ها منجر به كاهش نظارت غيررسمي بر محيط و عدم تمايل ساكنان به ادامه سكونت در محله هاي مسكوني قديمي شده است. نتايج نشان مي دهد با ايجاد تغيير در كالبد محلات و احياي پتانسيل اجتماع پذيري آنها، مي توان زمينه را براي نظارت غيررسمي بر محيط و افزايش حس امنيت در محلات مسكوني قديمي فراهم كرد.