بررسي نمود مفهوم اصل مركز و محور در معماري معاصر با تاكيد بر آثار فرهاد احمدي و هادي ميرميران

Investigating the Concept of the Center and Axis in Contemporary Architecture with Emphasis on the Works of Farhad Ahmadi and Hadi Mirmiran

معماري ايران از گذشته هاي دور همواره داراي روند مشخصي بوده است، اما تغييرات شرايط سياسي، اجتماعي، اقتصادي و ... در اواخر دوره ي قاجار اين زنجيره را از هم گسست و موجب شد روند مستمر معماري ايران، به عنوان يكي از مظاهر تمدن مردمان اين سرزمين تداوم نيابد در جريان گسست، برخي از پيشگامان اين عرصه، در صدد حل مشكل بحران بر آمدند و تلاش داشتند با رجوع به معماري گذشته، مجددا اين پيوند را برقرار سازند. معماري ايران زاده ي اصولي است كه از شرايط محيطي، اقليمي، اعتقادات، مذهب و... اين مرز و بوم نشات گرفته اند. بنابراين بسياري از معماران به دنبال اين بوده اند تا با به كار گيري مجدد اين اصول با گذشته ي معماري پيوند برقرار كنند. اصول مطرح شده توسط صاحب نظران به گونه اي منحصر به فرد از ديگري بيان شده است. با اين وجود، اصل مركز و محور در ميان برخي از نظرات ارائه شده توسط معماران مشترك مي باشد. لذا در اين مقاله به شناخت اين اصل و ويژگي هاي آن پرداخته شده است. همچنين ابعاد و مولفه هاي اصل مركز و محور در آثار سنتي و سپس در آثار دو معمار معاصر، هادي ميرميران و فرهاد احمدي مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت با قياس آثار، به تشابهات و تفاوت هاي رخ داده در نحوه ي به كارگيري و نمود اين اصل نسبت به گذشته دست يافته ايم. اين پژوهش، كاربردي توسعه اي و رويكرد آن تفسير گرايي مي باشد. اطلاعات مورد نياز در اين پژوهش با استفاده از اسناد كتابخانه اي كسب شده اند. همچنين از آنجا كه در كسب نتايج نيازمند مقايسه ي نمونه هاي سنتي و معاصر مي باشيم، روش تحليل از نوع قياسي است. مهم ترين سوالي كه در راستاي پژوهش با آن مواجه شده ايم اين است كه معماران معاصر ايراني چگونه از اصل مركز و محور در جهت تداوم سنت معماري استفاده كرده اند. در نهايت اين نتيجه كسب شد كه از ميان ابعاد مختلف اصل مركز و محور، بعد كالبد، بيشتر از كاركرد و معنا مورد توجه بوده است و معماران در به كارگيري اين اصل تمهيداتي مشابه با آن چه كه در گذشته به كار گرفته شده را مورد استفاده قرار داده اند و به مولفه هاي بعد معنايي كمتر از ساير ابعاد توجه شده است.

The architecture of Iran has always had a certain trend from the past, but the changes in the political, social, economic, and ... conditions during the late Qajar period disrupted the chain and caused the continuous process of Iranian architecture as one of the manifestations of civilization The people of this land will not endure. During the breakup, some of the pioneers in this field sought to resolve the crisis and tried to re-establish the link by referring to the past architecture. The architecture of Iran is a principled principle that comes from the conditions of the environment, climate, beliefs, religion, etc. This is the borderline. So many architects have been seeking to link these principles to the architecture past. The principles proposed by the scholars have been expressed in a unique way from the other, however, the principle of the center and the axis is among some of the ideas presented by the joint architects. Therefore, in this paper, this principle and its characteristics have been recognized. Also, the dimensions and components of the center and axis in the traditional works, and then in the works of contemporary contemporary, Hadi Mirmiran and Farhad Ahmadi, have been investigated and, finally, by comparing the works, the similarities and differences that have occurred in the way of using and displaying This principle has reached the past. This is an applied application of development and its approach to interpretation. The information required in this study was obtained using library documents. Also, because of the need to compare traditional and contemporary examples in contemporary works, the method of analysis is a kind of deductive. The most important research question we are facing is how Iranian contemporary Iranian architects have used the centerpiece and axis for the continuation of the architectural tradition. Finally, the result was that, from different dimensions of the principle of the center and axis, the body has been considered more than function and meaning, and architects have used the same principle in the application of the same arrangement as in the past. an‎d the semantic dimensional components are less than other dimensions.