كليدواژه :
ايران , سير تحولات ديدگاه ها , منشورهاي بين المللي , منظر فرهنگي
چكيده فارسي :
علي رغم اينكه در اروپا و بعضي از كشور هاي آسيايي، منشور ها و دستورالعمل هايي در رابطه با حفاظت از منظر هاي فرهنگي شكل
گرفته است، متاسفانه در ايران هنوز تعريف و چارچوب مشخصي در اين مورد شكل نگرفته است تا بتوان از طريق آن حفاظت از منظرهاي
فرهنگي را قاعده مند ساخت. همچنين تاكنون، تحقيقاتي اندك در خصوص موانع و محدوديت هاي موجود در مورد حفاظت از منظرهاي
فرهنگي در ايران انجام شده است. در ابتدا، اين نوشتار از طريق اتخاذ روش تحقيق كيفي و بررسي مطالعه ي اسناد كتابخانه اي، سير
تحولات ديدگاه ها و منشورهاي بين المللي در رابطه با حفاظت از منظرهاي فرهنگي را نقد مي نمايد. سپس دامنة تغيير رويكردها به
حفاظت از منظر هاي فرهنگي در كشور هاي آسيايي بيان مي شود. بازبيني در سير تحولات رويكردها و منشور ها در عرصه بين المللي در
مورد حفاظت از منظرهاي فرهنگي نشان مي دهد كه چگونه ديدگاه ها از حفاظت موزه اي و حداقل مداخله براي حفظ اصالت ميراث
فرهنگي، به مديريت تغيير ارزش ها و حفاظت از ميراث ناملموس ميراث فرهنگي تغيير جهت يافته است. بخش دوم اين تحقيق، به بررسي
روند تغيير رويكردها به منظرهاي فرهنگي در ايران مي پردازد. همچنين چالش هاي موجود در رويكرد هاي حفاظتي به منظرهاي
فرهنگي در ايران، با تاكيد بر باغ هاي تاريخي بيان مي گردد. با توجه به نقد و بررسي هاي انجام شده در مورد رويكردهاي حفاظتي در
اروپا و كشورهاي آسيايي، موانع و محدوديت ها در روند حفاظت از منظر هاي فرهنگي به چالش كشيده مي شود. سپس پيشنهاداتي براي
مديريت و حفاظت از منظر هاي فرهنگي در ايران ارائه مي گردد.
چكيده لاتين :
While, in Europe and some Asian countries, charters and principles regarding the conservation of cultural landscape have been drafted, in Iran, there is no principle and framework to manage and conserve the cultural landscape. Moreover, no effort has been made to provide an understanding of changing attitudes and policies towards cultural landscape and gardens in the context of Iran to depict the limitations upon and challenges faced by the conservation of cultural heritage in general. Therefore, this paper, through considering the library sources such as international charters reviews the changes in the principles of the international charters regarding conservation of cultural landscape. Then, the paper studies the changes of attitudes toward the cultural landscape in Asia. After the Venice Charter of 1964, the policies, guidelines, regulations, selection criteria, theories, and terminology have evolved and changed continuously to fill the gaps and geographical coverage of the previous paradigm. The approach towards cultural landscape has been expanded, moving from single important monuments to include environments and areas of surrounding heritage within their context, and moving from a conception focused on the fossilized and static object preserved with a museum-like approach to become instead more dynamic. In the second part, the paper will address the dilemmas facing the cultural landscape in Iran, with a primary concern on the historical gardens. In step with this changing of attitudes towards cultural heritage, the approach of this study has benefited from literature. It challenges the conservation of the cultural landscape in Iran and offers some recommendations for their management in the future. It re-calls for a shift in or broadening of focus from physical and tangible to intangible aspects of heritage, and placing emphasis on the role of this in the process of dynamic conservation.
