مروري بر معضل "تقليد ناآگاهانه" در معماري معاصرِ ايران

يكي از مسائلي كه در اين برهه از زمان، معماري معاصر ايران را تهديد مي كند، تاثيرپذيري هاي ناآگاهانه از معماري بيگانه است كه اگربرخورد صحيح و مدبرانه اي با آن نشود، خطري جدي براي هويت معماري ايراني محسوب خواهد شد. معماري ايراني كه روزي منبعِ الهامي براي معمارانِ ساير ملل محسوب مي شده، امروزه در معرض تهديدي جدي قرار گرفته است.در اين مقاله در ابتدا پس از ريشه يابي واژه تقليد، به بررسي هنر و تقليد از ديدگاه فلاسفه باستان پرداخته شده و رويكردهاي مختلف بهمشي تقليد بررسي شده است. سپس به طبقه بندي كلي از انواع تقليدهايي كه در حوزه معماري رخ مي دهد پرداخته شده است. در اينطبقه بندي، مشخص مي گردد كه تقليدِ مبتني بر آثار ديگر معماران، دو وجهه كاملا متناقض دارد. به گونه اي كه اگر آگاهانه صورتبگيرد، سازنده و مثبت است و اگر كوركورانه انجام شود مانع خلاقيت و موجب ركود است. با روشن شدن اين مسئله، در مرحله بعد، ايننوع از تقليد (مبتني بر آثار ديگر معماران) در معماري ايران مورد بررسي دقيق تر قرار گرفته تا شايد با بررسي تاريخي چندين نمونه مورديدر چند برهه از زمان، بتوان منشاء اصلي مشكلات را يافت. در اين ميان مشخص گرديد كه امروزه نحوه برخورد با پديده تقليد از اهميت بالايي برخوردار است كه آيا تقليد به ديد يك تهديد درنظرگرفته شود يا به ديد يك فرصت.در بخشي ديگر، به بررسي تجربيات ساير علوم و هنرها (نظير: نقاشي، سينما، موسيقي، ادبيات، مديريت، صنعت و تكنولوژي) در برخوردبا پديده تقليد پرداخته شده و نحوه مواجههِ هريك از آنها، نكاتي در بردارد كه با وجود تفاوت هاي بنيادينِ معماري با ساير علوم و هنرها،شايد بتواند منبع الهامي در نحوه مواجههِ صحيح با پديده تقليد باشد.